Duimzuigertjes zijn er ontelbaar velen, alleen duurt de gewoonte om op duim of vingers te lurken bij ’t eene kind veel langer dan bij het andere. Dit aanwensel is niet in alle opzichten zoo onschuldig als vele moeders wel denken.
Als de vinger, waarop voortdurend gezogen wordt, een harde, taaie eeltplek krijgt, is de kans op een wond of ontsteking niet groot. Maar het gebeurt nogal eens, dat het kind den vinger stuk zuigt en vooral bij kinderen, die in hun slaap hardnekkig met zuigen doorgaan, komen dergelijke vingerwonden vrij dikwijls voor.Een ander nadeelig gevolg van duimzuigen kan zijn, dat de voortanden van het kind scheef worden of vooruit gaan steken.
Hoe deze slechte gewoonte te keeren? Den zuigvinger
met het een of andere bittere goedje besmeren is een middel, dat niet steeds afdoende blijkt, omdat het kind, als het even blijft doorzuigen, gauw door de onsmakelijke laag heen is. Beter helpen meestal een paar stevige witwollen handschoentjes, die het kind vóór ’t naar bed gaan worden aangetrokken en die met veiligheidsspelden aan den mouw van het nachtponnetje bevestigd worden.
