Mimus - (Gr.: Mimos) Hetzelfde genre en nauw verwant met de Griekse mimos. Deze volkse en meestal platvloerse schetsen uit het dagelijkse leven werden in Rome ingevoerd uit Sicilië en Magna Graecia. Oorspronkelijk was het een gebarenspel met muziekbegeleiding. Langzamerhand werd de mimus een concurrent van de atella- nae, en werd even grof, lichtzinnig en onzedelijk. Door de aard van het onderwerp en de karaktertekening van traditionele typen, o.a. bedrogen echtgenoot, de helpende meid, de koppelaarster, de ontrouwe vrouw, die de schandaalkronieken op de planken brachten, werden ook de mimi in Rome door de grote massa met enthousiasme begroet. De voorstellingen vonden er eveneens plaats zonder maskers en met vrouwen in haar rollen.
De literaire bloei van de mimus in Rome viel in de 1e eeuw v.C. met de hierom bekende dichters: D. Laberius en Publilius Syrus.
In de Keizertijd verdrong de mimus, nog altijd veelvuldig als genre beoefend, de eigenlijke komedie.
