Latifundium - Gronden, die na de verovering van Italië, vooral sedert het begin van de 2e eeuw v.C. tot stand gekomen waren door de verkoop van de ager publicus, de gronden, die toebehoord hadden aan de koningen of steden, veroverd en onderworpen door de Romeinse legioenen. Aangezien deze gronden slechts verkocht mochten worden aan de hoogste en bezittende klasse van Romeinse burgers, kwamen zij in handen van een beperkt aantal eigenaars, wat tot gevolg had dat het bezit van één enkele eigenaar tot wel duizenden hectaren opliep. Deze latifundia waren gelegen vooral in Apulia en Calabria, en later ook in Africa.
Ze werden bewerkt en geëxploiteerd door de slaven van de familia rustica onder toezicht van de villicus. In de Keizertijd, vooral na massale vrijlatingen, werden de slaven meer en meer vervangen door coloni, die wel vrij waren doch steeds meer ook aan de grond gebonden, zodat ze degenereerden tot lijfeigenen (zie Slaven in Rome).
