Kelten - Indogermaanse stam, die ongeveer in de 6e eeuw v.C. zijn (oorspronkelijk?) woongebied in Centraal- Europa verliet en het huidige Frankrijk en België vrijwel volledig bezette. De trektochten brachten hen tot in Britannia, Hibernia (Ierland), Hispania (Spanje, waar ze zich met de Iberiërs vermengden tot de zgn. groep van de Keltiberiërs), Italië, waar zij in 390 v.C. Rome plunderden, en zelfs tot in Klein-Azië, nadat zij het Balkanschiereiland hadden geplunderd.
In Klein-Azië kregen zij van de Grieken de naam Galaten. In Italië leefden zij nog ve1e eeuwen in het Pogebied, dat lange tijd de naam droeg van Gallia Cisalpina (zie Gallia). Korte tijd nadat deze eerste golf van Kelten in West-Europa was uitgedijd, verspreidde een tweede, veel kleinere groep van Kelten zich over de Lage Landen, de zgn. Belgae. Aanvankelijk bewoonden deze het huidige Denemarken, Schleswig en Holstein.
De Kelten werden door de Romeinen zowel Celtae als Galli genoemd. Deze laatste benaming omvatte in brede zin ook de Belgae, de Aquitani en de Keltiberiërs.
