Hetairoi - Gezellen van de koning, b.v. de Myrmidonen, aangevoerd door Achilleus (zie Homerische epen, Ilias).
Toch vindt men de hetairoi als georganiseerde eenheid van gezellen en raadgevers van de koning pas in het klassieke Makedonië. Ze bestonden reeds lang vóór Philippos II als ridders, die te paard dienden. Hiernaast bestonden in de 4e eeuw v.C. ook gezelleninfanteristen, de pezhetairoi. Vandaar de dubbele betekenis of dubbele taak van de hetairoi. Ze waren een korps van vertrouwensmannen in vredestijd en de kern van het leger in oorlogstijd. Philippos II verhoogde het aantal hetairoi in aanzienlijke mate door er burchtheren uit het noorden in op te nemen en zelfs Grieken, die zich hiertoe leenden.
Alexandros de Grote hechtte er nog meer belang aan en steunde zijn hele gevechtstactiek op de ridders-gezellen als hetairoi, die een offensieve taak hadden, en de infanterie, pezhetairoi, die de defensieve falanks vormde. In Azië, tijdens de veroveringstocht van Perzië, nam hij van lieverlede ook Aziaten bij zijn hetairoi op. Na Alexandros’ dood werd het korps van hetairoi, die nog overgebleven waren, na enige tijd in het leger van de diadochen opgenomen.
