Dion van Syrakusae - Politicus op Syracuse (409-354 v.C.). Hij was een zwager, later schoonzoon van Dionysios I de Oudere, tiran van Syrakusae, gehuwd met Aristomachè, de zuster van Dion. Dion zelf huwde Aretè, een dochter uit het eerste huwelijk van Dionysios I met Doris uit Lokris.
Na de dood van Dionysios I in 367 v.C. wilde Dion als voogd optreden van de nog onmondige kinderen van de overleden tiran, doch de artsen hielden hem van het sterfbed verwijderd. Zo volgde Dionysios II de Jongere toch zijn vader op.
Dion was bevriend met Plato, die reeds in 387 v.C. in Syrakusae was uitgenodigd om er onder Dionysios I zijn ideale staat in de praktijk uit te bouwen. Doch door de argwaan van de tiran hadden die pogingen geen succes gehad. Bij het begin van de heerschappij van Dionysios II werd Plato andermaal door de nog invloedrijker Dion uitgenodigd naar Syrakusae, waar zich aan het hof twee belangengroepen hadden gevormd, nl. die van Dion en die van de hofkringen, die een beroep hadden gedaan op Philistos, vriend en veldheer van Dionysios I.
Na enkele jaren werd het bewijs geleverd dat Dion contacten bleef onderhouden met de steden op Sicilië, die aan de Carthagers toebehoorden, en dat hij aldus afbreuk deed aan de prerogatieven van Dionysios II. Hierdoor verloor Dion zijn bevoorrechte positie en werd het land uit gewezen (met behoud van zijn bezittingen). Pas in 360 v.C. mocht Plato zelf Syrakusae verlaten en naar Athene terugkeren.
In Griekenland zocht Dion de nodige steun in Korinthos, de moederstad van Syrakusae, in Sparta en Athene (vooral in de kringen van de Akademie) om de macht over Syrakusae tot zich te kunnen trekken. In 357 v.C. nam hij de strijd op. Hij verjoeg Dionysios II, die zich in Lokroi in Zuid-Italië terugtrok, doch één garnizoen hield stand op de burcht Ortygia.
Dion kende eerst succes op politiek en militair vlak, waarbij verscheidene Griekse steden, door de tiran onderworpen, vrij kwamen. Samen met zijn broeder Megakles werd hij tot strateeg gekozen en hij voerde een gematigd bewind, al kreeg hij van de bevolking buitengewone volmachten. Doch in 354 v.C. wekte hij op grond van enkele maatregelen in de geest van Plato’s staatsleer, het vermoeden ook zelf naar tirannie te streven, en hij werd vermoord.
