Dionysios II de Jongere - Tiran van Syrakusae (4e eeuw v.C.). Hij was de zoon van Dionysios I en Doris uit Lokris, diens eerste echtgenote. In 367 v.C. volgde hij zijn vader op, dankzij een paleisintrige tegen Dion, zwager en schoonzoon van Dionysios I de Oudere, die de voogdij over de nog onmondige kinderen van zijn zuster Aristomachè, tweede echtgenote van Dionysios I, nastreefde. Om de invloed van Dion te neutraliseren werd een beroep gedaan op Philistos, vriend en veldheer van Dionysios I.
Dionysios had niets van het politieke en militaire genie van zijn vader, en bleek wel aanvankelijk sympathiek te staan tegenover Plato (door Dion ontboden), die hem in de geest van zijn filosofisch ideaal tot bekwaam vorst wilde opleiden door hem inzicht in het Ware en het Goede bij te brengen. Het was voor hem echter een pijnlijke ervaring dat Plato’s voorliefde naar Dion uitging. Nog in de jaren ’60, toen bleek dat Dion contacten met de Carthagers had, verdreef Dionysios hem uit Sicilië en de verhouding met Plato werd koeler. Pas in 360 v.C. liet hij de wijsgeer vertrekken. In 357 v.C. werd Dionysios zelf door de teruggekeerde Dion verdreven. Hij vluchtte naar Lokroi in Zuid-Italië, waar hij zich als tiran handhaafde. Pas in 346 v.C. kon hij naar Syrakusae terugkeren, waar hij de bevolking terroriseerde, omdat zij voordien Dion hadden aanvaard. De onderdrukte bevolking van Syrakusae riep de hulp in van Timoleon uit Korinthos, die Dionysios in de burcht Ortygia belegerde tot deze zich moest overgeven.
Dionysios werd verbannen in 344 v.C. en leefde nog lange tijd in Korinthos, waar hij zich volgens sommige bronnen als schoolmeester vestigde.
