Dio van Prusa - Redenaar en leraar uit Prusa in Klein-Azië (ca. 40-120 n.C.), bijgenaamd ‘Chrysostomos’ (gouden mond). Hij was een groot redenaar en leraar uit de beweging van de Tweede Sofistiek. Hij begon als retor en schreef o.a. het bekende Lof van het Haar. Hij trok naar Rome en wendde zich meer tot de filosofie (zie Cynici, Kynische School).
Onder de keizers Vespasianus en Titus trad hij op met veel succes, doch in 82 n.C. onder keizer Domitianus viel hij in ongenade. Daarna begon hij door de Griekse wereld te zwerven. Tijdens deze jaren van ballingschap verdiepten zijn eigen wijsgerige houding en inzicht. In 96 eindigde zijn zwerversbestaan door toedoen van keizer Nerva. Dan trok hij rond als leraar in de moraal. Ook voor keizer Traianus trad hij op. Zijn filosofie vertoonde de kenmerken van de Kynische School. Er zijn van hem 80 titels bekend van redevoeringen in een eenvoudige stijl, sommige in dialoogvorm, waaronder Euboikos (schildering van zijn verblijf op Euboia), Borysthenitikos, Olympikos (over het godsbegrip), Troikos (over de Troiaanse Oorlog), de zgn. Koningsredevoeringen (over het ideaal der vorst).
