Concilia plebis - Partijvergaderingen van de plebs te Rome.
Waarschijnlijk waren de concilia plebis aanvankelijk curiatim georganiseerd (zie Curia), maar ingevolge de lex Publilia Voleronis verkregen de plebejers het recht in 471 v.C. om de plebs tributim (zie Tribus) op te roepen en in deze vergaderingen eigen tribunen en aedilen te kiezen. De concilia plebis waren slechts partijvergaderingen, d.w.z. zij groepeerden slechts de plebs en niet het hele volk, hadden daarom inauspicato plaats (zie Auspicia) en een besluit aldaar getroffen bond slechts het plebeische gedeelte van het volk en droeg de naam plebiscitum. De plebs heeft steeds strijd gevoerd om de gelijkstelling tussen plebiscita en leges te verkrijgen. Sporen van die strijd vindt men terug in een reeks wetten: leges Valeriae in 449; de leges Publilii Philonis in 339 en de lex Hortensia in 287 v.C. Volgens sommigen werden sinds deze wet de concilia plebis ook comitia tributa genoemd en waren zij sindsdien volwaardige volksvergaderingen met wetgevende, rechterlijke en kiesbevoegdheid. Volgens anderen zouden er, naast de concilia plebis tributa, sinds de afkondiging van de Twaalftafelenwet, ook comitia populi tributa gehouden zijn. Terwijl de concilia plebis een volkstribuun als voorzitter hadden, zouden de comitia populi tributa steeds bijeengeroepen zijn op initiatief van een patricisch magistraat.
In feite werd in 287 v.C. een toestand bereikt waardoor de bevoegdheid van beide instanties elkaar dekte. De besluiten werden toen zonder onderscheid plebiscita of leges geheten.
