graaf van Luxemburg (1310-46) en koning van Bohemen (1310-46), *10.8.1296. ✝ (gesn.) 26.8.1346 Crécy; zoon van keizer Hendrik VII, die hem het graafschap L.uxemburg afstond, en van Margaretha van Brabant. Trouw bondgenoot van Frankrijk; voerde 1324-34 strijd tegen Jan III van Brabant, de voornaamste medestander van Engeland in de Nederlanden tijdens het voorspel van de Honderdjarige Oorlog.
Door zijn huwelijk met Elisabeth, erfdochter van Bohemen verkreeg hij dit koninkrijk dat hij uitbreidde door Polen tot afstand van Silezië te dwingen. Poogde 1330-33. te hulp geroepen door het belegerde Brescia en met steun van de paus zijn gezag aan Lombardije op te leggen, maar dit mislukte. Hertrouwde na het overlijden van Elisabeth (28.9.1330) dec. 1334 met Beatrijs van Valois, dochter van hertog Lodewijk I van Bourbon. Was sedert 1339 blind; sneuvelde aan Franse zijde in de Slag bij Crécy.Litt. R.Cazelles, Jean l’Aveugle (1947).
