het zich in Nederland na de Tweede Wereldoorlog in de → Nederlandse Volksbeweging manifesterende streven de confessionele partijvorming te doorbreken en te vervangen door politieke formatie op grondslag van de begrippen progressief en conservatief. De doorbraak streefde naar een breuk met de door A.→ Kuyper onder de naam → antithese benoemde traditionele constellatie in de Ned. politiek.
De poging mislukte, waarna de beweging omgezet werd in de Personalistische Unie (→ Partij van de Arbeid). De invloed van de doorbraak-gedachte blijkt uit het sedert de jaren zestig toenemende streven naar deconfessionalisering binnen de confessionele partijen en in de gelijktijdige roep om de vorming van een zgn. progressieve concentratie.
