(graaf), ook bekend als Pitt senior, een der grootste staatsmannen van Engeland, zoon van een land-edelman (Robert Pitt van Boconnock), geb. 15 Nov. 1708, nam 1735 zitting in het parlement, behoorde tot de oppositie, en maakte zich door zijne welsprekendheid en de hem eigene nooit-verloochende onbaatzuchtigheid zoo gevreesd, dat de ministers hem door eene aanstelling (1746) als thesaurier van Ierland, later als betaalmeester-generaal der armee, althans eenigermale ten gunste van het gouvernement zochten te stemmen. Steeds evenwel bleef C. zich volkomen onafhankelijk toouen, en 1755 legde hij uit oppositie tegen Fox (den oude) zijn ambt neder.
Nadat zijn tegenstander afgetreden was, werd C. 1756 secretaris van staat, en sedert 1757 was hij de ziel van het kabinet. Zijn voorname streven was daarheen gerigt Frankrijk te verzwakken en de rnagt van Engeland uit te breiden. Na de troonsbeklimming van George III (25 Uct. 176U) zag C. zich veelzijdig in zijn streven belemmerd, en moest 5 Oct. 1761 aftreden. Nu stond hij aan hel hoofd der oppositie, en genoot eene hooge mate van populariteit. Van 1760 tot 1768 weder lid van het ministerie, werd hij evenwel door ziekelijkheid belet in werkzaamheid zijn vroeger rusteloos streven te evenaren, en stierf 11 Mei 1778.
