hertog van Istrie, maarschalk van het fransche keizerrijk, geb. 1708 te Preissac in het fransche dept. Lot, uit behoeftige ouders; hij kwam als gemeen soldaat in dienst bij de constitutionele garde van Lodewijk XVI, maakte de oorlogen der republiek mede, en onderscheidde zicli overal door zijne dapperheid, vooral te Roveredo en te Rivoli; na dezen laatsten slag bevorderde generaal Bonaparte hem tot kommandant der Guides, die zijne lijfwacht vormden; in 1798 nam hij hem mede naar Egypte ; van daar teruggekeerd, organiseerde B. de nieuwe italiaansche armee, werd na 18 Brumaire eerst brigade-, spoedig daarna divisie-generaal; en bij Napoleon's troonsbeklimming ontving B.den maarschalks-staf.
De veldslagen van Austerlitz, Jena, Eylauen Wagram deden hem kennen als een der uitstekendste veldoversten van de fransche armee. In 1808 vocht hij iu Spanje, en won (14 Julij) den slag van Medina-del-Rio-Seco ; werd ter belooning voor zoo vele diensten door Napoleon tot hertog van Istrie verheven; in 1809 kommandeerde hij tegen Oostenrijk de reserve der fransche kavallerie ; na den vrede aanvaardde hij het opperbevel in Holland, ging 1811 als gouverneur-generaal naar Oud-Castiliè ; in 1812 ging hy mede naar Rusland, en deed de onschatbaarste diensten bij den noodlottigen terugtogt van daar. Bij eene verkenning vóór den slag bij Lutzen, werd hij 1 Mei 1813 door een kanonskogel gedood. Roemrijk bij zijn leven, was B. arm toen hij stierf ; doch Napoleon eerde zijne nagedachtenis derwijze, dat hij op St. Helena nog dikwijls aan hem dacht, en een legaat van honderd duizend francs vermaakte aan B.'s zoon.
