fransch dichter uit de 16e eeuw, geb. te Venetië 1532, gest. 1589, was de natuurlijke zoon van den benedictijner abt Lazarus de B., insgelijks een dichter, die onder Frans I gezant was te Venetië en in Duitscliland. Hij trok geen partij van de voordeelen, welke zijne geboorte hem aanboden, doch wijdde zich aan de dichtkunst, verbond zich met Ronsard, en viel even als deze in het zonderlinge.
Hij liet er zich op voorstaan fransche verzen te schrijven in de voetmaat der Grieken en Romeinen, en een nieuw alphabet uit te vinden. Hij verkreeg 1570 demagtiging eene akademie voor dichtkunde en muziek te stichten,welke akademie,de eerste die te Parijs werd opgerigt, niet kon blijven bestaan. De Oeuvres de J. A. de Baif verschenen te Parijs 1575.
