prins van Wallis en later ook prins van Aquitanië, wegens zijne zwarte wapenrusting bekend als de Zwariè Prins, was de oudste zoon van koning Eduard III en Pbilippine van Henegouwen, en een der grootste engelsche veldheeren in de middeleeuwen. Geboren te Woodstock 15 Juni 1330, onderscheidde hij zich reeds roemrijk 1346 in den slag van Crecy, waarbij zijn vader de overwinning bevocht op Frankrijks koning Filips van Valois, en wou (1356) zelf den slag van Poitiers, waarbij koning Jan door hem gevangen werd genomen.
Ten zijnen behoeve verhief zijn vader het fransche landschap Guyenne tot een prinsdom, onder den naam van prinsdom van Aquitanië, en beschonk hem daarmede op plechtige wijze (1363). Als stadhouder van de onder Engelaud’s sebepter staande fransche provinciën, vestigde E. zijne residentie te Bordeaux, en hield daar een hof, dat niet luislerrijker had kunnen zijn al ware hij koning geweest; hij was bij zijne onderdanen bemind en geacht. In 1367 ging hij ten behoeve van Peter den Wreedaard in Spanje strijden, en bevocht de overwinning van Najera in Navarra. Van dezen veldtocht keerde hij terug met eene ziekte, die hem ten grave sleepte 1376. »Hij heeft zijnen naam vereeuwigd (zegt Hume) door schitterende krijgsbedrijven, uitstekende deugden en een vlekkeloozen levenswandel.” Zijn oudste zoon reeds voor hem gestorven zijnde, beklom zijn tweede zoon in 1577 (bij den dood van Eduard III) den troon als Richard II.
