d. i. slapeloozen, monniken omstreeks de helft der 5e eeuw, die den hemel dachten te verdienen door bestendig te waken en godsdienstoefening te houden, waarbij ze elkander telkens aflosten. Deze monniken-orde werd in 430 te Constantinopel ingesteld door een Syriër met name Alexander.
De invoering van nachtelijke godsdienst-verrigtingen, zooals die door Marcellus van Apamea in zwang werden gebragt, vond ook navolging in het westen. Te Constantinopel was een hoofdzetel der Akoimeten, en in het westen stichtte (515) de Bourgondische koning Siegmund ook zulk een bid-genootschap (assiduum chorum) te Agaunum.
