Gr., pisbuis, buis, die de urine van uit de blaas naar buiten geleidt. Dit kanaal is bij den man 14 à 19 c.M., bij de vrouw slechts 5V2 c.M. lang.
Het kanaal is zeer rekbaar, zoodat het vrij dikke instrumenten doorlaat, hetgeen nu en dan noodig kan zijn b.v. voor de verbrijzeling van blaassteenen (litbotripsie) of het van binnen bezichtigen der pisblaas (cystoscopie). De mannelijke U. is S-vormig gekromd, de vrouwelijke bijna recht. Het achterste deel der pisbuis doorboort bij den man de voorstanderklier of prostaat, en heet daarom ook wel pars prostatica. Het daarop volgende deel draagt den naam van vliezig gedeelte of pars membranacea, ook wel isthmus urethrae, omdat dit het minst rekbare gedeelte is. Het voorste en langste gedeelte is de pars cavernosa en is omgeven door een sponsachtig lichaam (corpus cavernosum) dat dezelfde samenstelling heeft als de beide andere in de roede aanwezige sponsachtige lichamen. Dit geheele gedeelte ligt in de lengteas van de mannelijke roede. Bij de vrouw ontbreekt deze onderscheiding. De pisbuis is inwendig bekleed met slijmvlies, waarin hier en daar kliertjes gelegen zijn. Voor de pisbuis aan den eikel uitmondt vormt haar onderwand een geringe inzinking, de scheepvormige groeve, fossa navicularis. Mondt de U. niet aan den eikel, doch aan de ondervlakte van de roede, dan spreekt men van hypospadie; de zeldzamere uitmonding aan de bovenzijde draagt den naam epispadie. De vrouwelijke U. is veel wijder dan die van den man, zoodat zelfs vrij groote blaassteenen bij de vrouw langs den natuurlijken weg het lichaam kunnen verlaten.
