Bij de komst van het materiaal plastic in de jaren 1950, ontstond er een nieuwe methode om lijkvervoer, vooral bij zeer warm weer of bij reeds in ontbinding zijnde lijken, te vergemakkelijken. Een grote plastic zak voorzien van een plastic ritssluiting was jarenlang de ideale oplossing. Toen er na tientallen jaren graven moesten worden geruimd en bleek dat de in plastic zakken begraven lijken slecht waren verteerd, ontstonden er moeilijkheden.
Dit gaf vele klachten van de zijde van het begraafplaatspersoneel. Bij de nieuwe Wet op de Lijkbezorging van 1 juli 1991 bevat aanhangsel drie het lijkomhulselbesluit. Onder lijkhoezen staat: materiaal voor lijkhoezen(zakken) dient aan de volgende eisen te voldoen. - 1. Doorlaatbaarheid: a. van water: Gedurende zeven dagen voortdurend contact met water van 5°c en 20°C bij pH 7 mag het materiaal niet meer dan 1 mg vloeibaar water per vierkante meter per uur doorlaten. b. van gas: Na veertien dagen mag (volgens een biologische proef) de doorlaatbaarheid voor gasvorming kooldioxide niet minder zijn dan 150 ml per vierkante meter per uur. - 2. Mechanische eigenschappen: a. treksterkte: De treksterkte van het materiaal en van de lasverbindingen mag niet minder bedragen dan 1 N per millimeter. b. vouwbestendigheid: Als het materiaal wordt dubbelgevouwen en de vouw gedurende dertig minuten wordt belast bij een druk van 5 N per vierkante centimeter, dan mag het materiaal in de vouw geen scheur vertonen. - 3. Vorm: Gedurende twee jaar opslag bij 20°c mag de krimp in de lengte- en breedterichting niet meer dan 10% bedragen. - 4. Chemische samenstelling: Het materiaal mag niet meer dan 0. gewichtsprocent chloor bevatten.
