Wijwater is een van de oudste borrel namen in dit boek. Het werd al in 1551 gekscherend gebruikt voor 'sterke drank'. 'Jenever' kan er toen nog niet mee zijn bedoeld, want dat werd in Nederland en Vlaanderen nog niet gestookt. In de vroegste vindplaats, een citaat uit het werk van de Vlaamse dichter Jan van den Berghe, zegt iemand: 'met sulcken wijwaeter, moet men mijn siele begieten'. Vooral in de 19de eeuw was wijwater een gangbare benaming voor 'borreltje' of 'jenever', zeker in Vlaanderen.
Onlangs is deze borrel naam nog gehoord in Mid- den-Brabant, als 'n bietje wijwötter. In Maastricht spreekt men van wiewater. In de eerste helft van deze eeuw zei men in Gent hij kan moeilijk een kapelletje voorbijgaan zonder eens wijwater te pakken voor 'hij kan moeilijk een herberg voorbijgaan en nalaten een borrel te drinken'. Het Engels kent de vergelijkbare uitdrukking to go to the little church round the corner voor 'naar de kroeg gaan'. To baptize en to christen wordt in het Engels gebruikt voor het 'aanlengen van sterke drank'. Vergelijk heilige en gods watert je.
