Sticker met een afbeelding die van uiterlijk verandert als erop wordt geplast. De sticker moet mannen ertoe bewegen bij het plassen beter te richten. Woord en sticker zijn bedacht door Guus Welling uit Utrecht. In juni 2000 bracht hij zes verschillende plasstickers op de markt.
Ze zijn bedrukt met inkt die door warmte van kleur verandert. Zo verandert een zwart kikkervisje onder een straal plas in een groene kikker met een gele paraplu. Je kunt ook het zwarte badpak van een blonde dame wegplassen. De stickers zijn 6 x 4 cm en minstens drie maanden houdbaar.
Het woord debuteerde op 24 juni in Trouw en begon daarna aan een zegetocht door de Nederlandse media. Het Parool, de Volkskrant, het Rotterdams Dagblad, het Algemeen Dagblad, het Haarlems Dagblad – ze schreven allemaal over de plassticker, onder koppen als ‘Plassticker moet de netjes plassende man belonen’. Ook commercieel was de sticker een succes. Een basisschool in Alphen aan den Rijn begon een proef met de plassticker; daarna volgden andere basisscholen. Citaat uit Trouw van 9 november: ‘De zure lucht van school-wc’s heeft zijn langste tijd gehad: de plassticker is bezig aan een zegetocht door de Nederlandse basisscholen. In vier maanden tijd zijn er tienduizenden van verkocht. En als het aan uitvinder Guus Welling ligt, volgt na Nederland de wereld.’
Het idee van een ‘doel’ in de wc-pot is niet nieuw. Begin jaren negentig introduceerde keramiekfabriek Sphinx een urinoir met een bij (geen vlieg, de Latijnse naam voor ‘bij’ is apis wat je ook kunt lezen als a pis(s) ‘een plas’). Welling spreekt zelf van funsticker, eveneens een nieuw woord. Dat geldt ook voor miksticker, dat in oktober in het Algemeen Dagblad debuteerde.
