Roekeloze industrialisering van een land met een voornamelijk plattelandsbevolking. In China werd deze politiek in 1958 opgelegd. De nationale economie moest er weer bovenop gebracht worden. Er werd gemikt op een jaarlijkse industriële groei van meer dan 2.5 %. In tegenstelling tot de Russische
methode van industrialisering streefde men naar een gelijktijdige ontwikkeling van de landbouw en de industrie (zowel zware als lichte). Tegelijk moesten de coöperatieve bedrijven zo snel mogelijk samensmelten tot volkscommunes. De Chinese communistische partij gaf het plan bovengenoemde titel mee. Een gebrek aan adequate planning, tekort aan modern materiaal (te wijten aan China’s isolement) waren er o.a. de oorzaak van dat Mao’s plan mislukte. Rond 1961 leed een groot deel van het land honger en lag de economie in puin.
Klassiek is eveneens de tegenstelling tussen stad en dorp. Toen de bolsjewieken in 1917 de macht wisten te grijpen omdat de andere politici door een gebrek aan coherent gedrag hun hoofd er niet bij hadden, was Rusland een agrarisch, om niet te zeggen, horig land. Toen Jozef Stalin eind jaren dertig zijn grote sprong voorwaarts in de zware industrie had gerealiseerd, was dat statistisch gezien nog steeds zo.
NRC Handelsblad, 10-09-98
Prinses Irene was vroeger een padvinder van de fascistische carlistenbeweging. Later schreef ze doodleuk in columns in Opzij dat in China iedereen zo fijn samenwerkt, terwijl een leek weet dat onder Mao dertig miljoen Chinezen in concentratiekampen hebben gezeten en tijdens De Grote Sprong Voorwaarts het schors van de bomen moest worden gegeten om te overleven.
Theo van Gogh in het Algemeen Dagblad, 28-02-99
‘De pers liegt.’ De eerste, en tot voor kort enige, keer dat ik zo’n bewering hoorde uiten, was in het najaar van 1960. Plaats: ergens in Oisterwijk. Gelegenheid: een conferentie over China. Aanleiding: geruchten in de pers dat er in China hongersnood heerste als gevolg van de mislukking van Mao’s ‘grote sprong voorwaarts’.
NRC Handelsblad, 03-12-99
