(1207-Leuven 1248), bijgenaamd de edelmoedige, was hertog van Brabant van 1235 tot 1248, zoon van Hendrik I en Machteld van Boulogne. Hij huwde in 1215 met Maria, dochter van Philips van Zwaben, en na haar dood met Sophia, dochter van Lodewijk van Thüringen, waardoor hij ook landgraaf van Thüringen werd.
Hij was de leider van een Nederlotharingse coalitie, die de strijd aanbond met de bisschop van Keulen, die het onderspit moest delven. Door het bezit van de burcht Dalhem kreeg Brabant vaste grond aan de rechteroever van de Maas. Hem werd in 1247 de titel van rooms-koning aangeboden, die hij echter weigerde. Hendrik II werd na zijn overlijden in 1247 opgevolgd door zijn zoon Hendrik. Hij werd begraven in de abdij van Villers.