Het graven van kalkrijke klei van onder een ontkalkte toplaag. Aanvankelijk werd de klei alleen ter plaatse gebruikt als kalkbemesting, later werden ook die gronden bekleid waar geen woelklei in de ondergrond zat, zoals Veengronden.
De klei werd vooral gewonnen in met kalkrijke klei opgevulde geulen van oorspronkelijke veenriviertjes, die nu als (inversie)ruggen in het terrein liggen. Door de afgraving ontstonden zogeheten woelgaten, kleine plasjes die meestal een geringe oppervlakte hadden. Deze woelgaten worden vooral aangetroffen in de kleistreken ten zuiden van het Damsterdiep en ontstonden vanaf het midden van de 19de eeuw. Veel van deze woelgaten zijn bij de ruilverkavelingen tussen 1970 en 1990 dichtgeschoven. Langs de Slochterweg aan de zuidkant van het Eemskanaal bij Woltersum liggen nog twee voorbeelden, gelegen op de inversierug van de voormalige Fivel. Zie ook kleiwinning.
