aan. 't stiet mij niet an; 'k heb 't an (de) tied; verdriet an iets hebben; de kerk, karke is an; doe j' mit an? Wij doen an (b.v. bij 't knikkerspelen te Dwingeloo). eerst, lest an = aan de beurt. ik heb an hum verloren is o.a. hij is vermagerd. ik bin er mee an (Z.W.), ik ben er mee op 't eind; wij spant te hoop an (Borger) of wij doet an, brengen samen span voor den wagen. hij woont an de huzen − te Hoogeveen. an een hen, aan één stuk door: Dan zat hij 's avonds bij oos te plakken an een hen. ik ben er net an (bezig, aan den gang). hij woont an boven d. i. te Bovensmilde. hij duurt er wel op an. hij duurt hom wel an: zie duren, de jongen an! kat an! of kettien an! (van een poes, die kwaad doet), hij kan hom an − hij is sterker. amper an, bakker an, krap an − juist (Dr. Moz.
I, 45; Ruinen), stoef an, stag an, krek an, op 't rechte oogenblik, vlak an, pot an, stief an. 't NO. zegt aan, ook in de volgende samenstellingen.
