In het Christelijk spraakgebruik en in theologische lectuur aanduiding van den Satan, die in dit rijk bovengenoemd het hoofd, de overste is. Schriftuurlijke namen zijn: de Duivel, deBooze, de Overste der wereld, Beëlzebub Dat er in de engelenwereld rangen zijn (Col. 1 : 18; Ef. 3 : 10, tronen, machten, heerschappijen, overheden), en aartsengelen (Michaël, Gabriël); dat Michaël (Dan. 10:13) een der vorsten genoemd wordt, wat klaarblijkelijk op een hooge rang onder de engelen ziet; dat voorts evenzoo den Satan groote macht wordt toegekend (Gen. 3 : 15; Matth. 4:9; Matth. 6 : 13 ; Ef. 2 : 2 ; Ef. 6 :11 ; 1 Petr. 5 :18), doet hem deze naam geven.
Vorst van het rijk der duisternis die zijn geweldige macht openbaart in de geschiedenis, vooral toen Christus op aarde verscheen, die Christus tegentreedt en verzoeken wil, maar door dezen overwonnen wordt (ook in de uitwerping der duivelen) (v.g. Hebr. 2 : 14; 1 Joh. 3:8) en eens geworpen wordt in den poel des vuurs (Judas : 6; Openb. 22: 10).
Tegenover de macht van Satan sticht Christus zijn Koninkrijk, waarin Hem alle macht gegeven wordt in hemel en op aarde, en waardoor aan het einde de laatste en heftigste openbaring van den Vorst der duisternis in den Antichrist zal worden teniet gedaan (2 Thess. 2 : 8, 9).
