was een deel van het gebied van Herodes Filippus (Luc. 3 : 1), een zoon van Herodes den Grooten, en die er over geregeerd heeft van 4 v. Chr. tot zijn dood in 34 n.
Chr. Toen werd het door de Romeinen bij hunne provincie Syrië gevoegd, tot 37, in welk jaar Agrippa I (Hand. 12) door Caligula tot koning er over aangesteld werd.
Na diens dood in 44 n. Chr. kwam het met geheel Palestina onder Romeinsche procuratoren.
Doch in 53 n. Chr. werd het door de Romeinen gegeven aan Agrippa II (Hand. 25 en 26), die reeds in 50 Chalcis, dat Noordelijker lag, van hen gekregen had.
Bij diens dood in 100 n. Chr. kwam het weer onder het rechtstreeksche bestuur der Romeinen, en werd het een deel van de provincie Syrië.De naam beteekent: ruwe, rotsige grond. Een deel is enkel steen, of versteende lava, een ander deel is bewoonbaar, en schijnt in de Oudheid nog al vrij bevolkt geweest te zijn. Het lag ten Oosten van Palestina, en ten Zuidoosten van Damascus, vormde vroeger een deel van het oude Basan, en den lateren Hauran. Volgens Jozefus strekte het zich Noord-Westelijk uit tot Paneas of Caesarea Filippi (Matth. 16:13), en werd het begrensd door Batanea en Auranitis, die Oostelijk van het meer van Gennezareth lagen, en Zuidelijk had het zijn grens in het Asaldamusgebergte. Tegenwoordig is het een nomadenland van de Arabieren.
