(Zach. 3 : 8). In hfdst. 3 van het profetische boek Zacharia wordt over het 4e nachtgezicht gehandeld, dat de profeet heeft gehad.
Zacharia behoort tot de na-exilische profeten en hij had tot taak om evenals Haggaï, het teruggekeerde volk te bemoedigen. In de 8 gezichten wordt den profeet steeds duidelijker de verheerlijking der gemeente getoond.
Het teruggekeerde volk is gering in getal, ook gering tegenover de Samaritanen die gemeene zaak maken met het Perzische hof om Israël te drukken. Maar toch komt het volk in de ambten uit.
Zoowel Zerubbabel, die voor het volk is, wat eens Mozes was voor het leger van honderdduizenden, alsook Jésua of Jozua, die Aaron vervangt. De ambten die in de verbanning nonactief waren, treden in eigen land dadelijk weer op.Nu ziet de profeet hoe de hoogepriester Jozua door Satan wordt beschuldigd bij God. Dat is natuurlijk een ontroerend gezicht voor den profeet, want de blik van het volk hangt juist vol vertrouwen aan den hoogepriester, die het volk bij God vertegenwoordigt. En nu wordt de man, die voor de reiniging des volks optreedt naar de inzettingen Gods door Mozes beschuldigd van onreinheid, door den Satan, die aan Jozua’s rechterhand staat. Het hoofd der priesters staat in vuil gewaad voor den Heere. Zacharia ziet dat. Bij den glans van den engel des Heeren komt de vuilheid van den hoogepriester schril uit.
Satan is er blijkbaar blij om, dat de hoogepriester evengoed als hij onrein is. De reiniging des volks door den hoogepriester is dus ook maar schijn. Kunstlicht en meer niet. De hoogepriester Jozua zegt niets op de beschuldiging van den Booze, maar de Engel des Heeren laat hem niet verlegen. Hij krijgt een rein gewaad aan en een reine hoofdbedekking. Het is brutaal van Satan om op de onreinheid van Jozua te durven wijzen, waar de reiniging van Israël toch geen zaak is van een mensch maar van God Zelf.
Hij late de volkomen smetteloosheid van het waarachtig Bondsvolk aan den God van Israël over, Die voor den beteren Hoogepriester dan Aaron en Jozua heeft gezorgd Het ambt van hoogepriester is door God ingesteld in Israël en daarom kunnen Jozua en zijn vrienden gerust zijn. Zoo zij in ’s Heeren wegen wandelen, zullen zij aan de engelen gelijk zijn, want de Heilige Israëls zal Zijn Knecht de Spruite doen komen. De ambtsdragers in Israël zijn slechts een teeken van dat wonder. Ki hinneni meebeej et-abedi tseemach. Duidelijk wordt hier de Spruit aangeduid als een persoon en dat hier van dezelfde Spruit gehandeld wordt als in Jes. 11 en Jer. 23 en 33 is ook duidelijk. In die Schriftplaatsen wordt gesproken van een rijsje uit den afgehouwen tronk van Isaï en van een rechtvaardige Spruit, die David verwekt zal worden, maar het werk, dat die Spruit zal doen aan Israël is hetzelfde dat nu aan Jozua en zijn vrienden wordt toegezegd.
God houdt dus de lijn van David vast al is die voor menschenoog niet meer te zien. En dat die reeds lang beloofde Spruit zal komen, daartoe dienen de ambtsdragers bij het teruggekeerde volk, ten teeken. Het verlossingswerk van Israël heeft niet door een der ambtsdragers plaats, maar door Hem, Dien zij afbeelden. Zijn Naam wordt niet nader aangeduid dan Spruit, maar de persoon, die door dezen Naam aangeduid wordt is zoo buitengewoon, dat de grootste onder de ambtsdragers in het voornaamste werk dat hij deed, maar een flauw schaduwbeeld van de Gerechte Spruit zal zijn. Want Hij zal innerlijk heiligen en van den hoofdvijand, die Jozua aanklaagde verlossen en dan Israël brengen tot den geluksstaat, die Jesaja reeds heeft beschreven. Omdat de komst van die Spruit naderde, moet Israël uit Babel naar Jeruzalem terug.
De ambtsdragers moeten weer optreden. De tempeldienst moet weer ingesteld zijn als de Spruit, de Heere van Israël, komt.
Zonder Hem waren er geen ambten omdat er zonder Hem geen Israël was. Van heel Israël zonder die Spruit, kan Satan aanklager zijn over de onreinheid. Maar door die Spruit komt er nieuw, heilig leven, waarop God zelfs geen smetje kan vinden. De Spruit is de Gezondene des Vaders, Jezus Christus, de Middelaar Gods en der menschen.
