Afgeleid van het Italiaansche woord „Sonata”, dat „klinkstuk” beteekent, was omstreeks 1600 bij de zich zelfstandig ontwikkelende instrumentale muziek een algemeene benaming voor composities van dat soort muziekstukken. Zulks in tegenstelling met cantate, dat „zangstuk” beteekent.
In 1608 komt de naam Sonate het eerst op muziekstukken voor.De Sonate is een compositie voor klavier alleen, of begeleid door enkele andere instrumenten, en bestaat uit twee tot vier, gewoonlijk echter uit drie deelen in verschillend tempo, n.l. een allegro (snel), een andante (langzaam) of adagio (zeer langzaam) en een presto (zeer snel) of rondo (vroolijk, opgewekt gedeelte) tot finale.
