Atheensch wetgever, zocht in den handel een middel van bestaan en bereisde daartoe vreemde landen, waar hij niet alleen zijn zaken behartigde maar ook en bovenal levenswijsheid en menschenkennis opdeed. Hij onderscheidde zich voor het eerst op staatkundig gebied door de herovering van het eiland Salamis, waartoe hij zijn medeburgers krachtig aanvuurde.
Voor het jaar 594—93 werd hij benoemd tot archont met onbeperkte volmacht, om door een nieuwe staatsregeling en wetgeving in het door burgertwisten verdeelde Athene rust en vrede te herstellen. Hij lenigde het lot der armen door een schuldvermindering van 27%, en door de afschaffing der lijfeigenschap van onvermogende schuldenaars.
De aristocratisch gezinde wetten van Draco werden ingetrokken. Hij verdeelde de burgerij in vier klassen, naar hun vermogen, met evenredige rechten en verplichtingen, vergrootte de macht der volksvergadering en breidde den raad uit tot een getal van 400 leden.
Zijn wetgeving kenmerkte zich door een „getemperde democratie” en bedoelde, in een vreedzame en evenwichtige verhouding der standen, de ontwikkeling der in het geheele volk schuilende krachten en gaven. Zijn bezoek bij koning Croesus, van Lydië, met wien hij een treffend onderhoud zou hebben gehad over het ware geluk, schijnt tot de fabelen te behooren.
Tegen ’t eind van zijn leven werd Athene opnieuw door burgertwisten verscheurd, en wist Pisistratus zich meester te maken van het gezag. Solon overleed 559 vóór Chr., 80 jaar oud.
Van zijn gedichten, die over ’t geheel een staat- en zedekundige strekking hebben en een keur van wijze spreuken bevatten, zijn nog enkele fragmenten bewaard gebleven. Solon wordt geteld onder de zeven wijzen van Griekenland.
