behoort tot die offers, die wederom in de rechte verhouding tot God brengen. Het is zeer nauw verwant aan het zondoffer (Lev. 4), doch werd onder andere omstandigheden gebracht.
Het diende tot verzoening van die zonden, welke het karakter van vervreemding droegen, en moest derhalve gebracht worden niet enkel bij diefstal van hetgeen des naasten was, maar eveneens bij schending van de nazireërsgelofte; daardoor werd immers iets aan den Heere ontvreemd, wat Hem toch toekwam. Zoo moest ook degene, die de tienden aan den Heere had onthouden die toch geven, maar bovendien een vijfde deel, het dubbele van het onthoudene, en daarna nog een ram ten schuldoffer.
Had iemand hetgeen hem was toevertrouwd, verduisterd ; of ook aan den ander iets afgeperst, ja zelfs wat hij had gevonden niet terug bezorgd aan den wettigen eigenaar, dan moest hij zorg dragen dat dit aan dien werd uitgekeerd, bezorgd of teruggegeven; daarbij moest dan nog een vijfde deel worden gevoegd, na vooraf belijdenis van schuld te hebben gedaan en daarop een ram ten schuldoffer te hebben gegeven. Dit offer moest ook gebracht worden door een melaatsche die genezen was en door den Nazireër die zich had verontreinigd.
Het bestond voor den Nazireër uit een ram; de melaatsche kon volstaan met een één-jarig volkomen schaap (Lev. 5). (Zie i.v. Offer).
