Daaronder verstaat men het optreden van sexueelen lust bij het zien toebrengen of het zelf toebrengen van pijn of smaad aan een medemensch (of aan een dier). Het woord is afgeleid van een zekeren markies de Sade, die in Frankrijk ten tijde van Napoleon zeer onzedelijke romans schreef.
Wanneer iemand wellust ondervindt, indien hij zelf op de een of andere manier pijn lijdt, spreekt men van Masochismus naar den Oostenrijker Sacher Masoch, wiens romans niet veel beter waren. Meestal komen deze verschijnselen voor bij personen, die geestelijk niet geheel normaal zijn.
De sadist is dikwijls een gevaar voor zijn omgeving of voor de maatschappij. Personen, die op straat onverwachts kinderen of vrouwen met een mes of priem steken; personen, die op straat met inkt werpen of jonge meisjes de vlecht trachten af te snijden, doen dit meestal uit sadistische neigingen.
Het gevaarlijkst wordt de sadist, wanneer hij zijn slachtoffer zoo pijnigt, dat dit sterft: lustmoord. Welk een vreeselijk onheil zulk een sadist kan stichten, blijkt uit de geschiedenis van den Franschen maarschalk Gil de Rais, die op zijn slot in Bretagne in de jaren 1432—1440 meer dan 800 kinderen op een allerafschuwlijkste manier zou gefolterd en vermoord hebben.
De soldaten van dezen burchtheer liepen het land af, lokten argelooze kinderen tusschen 6 en 12 jaar, en namen deze mee naar het kasteel. Eerst schreef men het raadselachtige verdwijnen dier kinderen toe aan booze geesten, maar langzaam ontdekte men de ware toedracht der zaak.
Gil de Rais werd aangeklaagd en in 1440 met zijn handlangers terechtgesteld.
