is de schepper van het Modalisme in het Oosten. Hij was een Lybiër van geboorte.
In den beginne stond hij aan de zijde van Hippolytus, maar later werd hij door Kallistus gewonnen voor de leer van den Noëtiaan Kleomenes. Toen nog later Kallistus bisschop werd, excommuniceerde deze Sabellius.
Daarna schijnt hij een kleine gemeente rondom zich verzameld te hebben in Rome. In 260 trad hij op aan het hoofd der Monarchianen.
De Patropassianen konden wel beweren, dat de Zoon eigenlijk de Vader was, maar er moest dan toch een zeker onderscheid (modus) van optreden zijn. Volgens Sabellius is God de zwijgende en onwerkzame Monas, welke uit zijn transcendenten achtergrond naar voren treedt als een sprekende, werkende Logos, welke zich terwille van de zondige menschheid in drie phasen faoQcpal, azwata, ngiomna) openbaart n.l. als God de Vader, die Schepper en Wetgever is, als God de Zoon, die Verlosser is en als God de Heilige Geest, die de Levenwekker is.
De drie personen waren dus slechts drie modaliteiten. Als een beeld om zijn gedachten te verduidelijken bezigde hij de zon in haar verschijning (d. i. de Vader), in haar licht (d. i. de Zoon) en in haar warmteuitstraling (d. i. de Heilige Geest).
Zoo handhaafde Sabellius de eenheid (monarchie) Gods, maar hij loochende feitelijk de Drieëenheid. Zijn volgelingen heetten Sabellianen.
