Schriftuurlijk begrip. Duisternis is doorgaans in de Heilige Schrift de aanduiding van de geestelijke sfeer van ongerechtigheid en vijandschap tegen God, waarin Satan met zijn engelen leeft en werkt, alsmede de sfeer die hij zich in de menschenwereld in zekeren zin schept.
Zij is de tegenstelling van het licht als de geestelijke sfeer waarin God woont, en die Christus brengt in de wereld. Men v. g.
Joh. 1 : 5, Joh. 3:19, Luc. 22 : 53, Rom. 13 : 12, 1 Petr. 2 : 9, 2 Petr. 2:4, Ef. 5 : 8, 11, 1 Joh. 1 : 5, 6; 5 : 11 en andere plaatsen (buitenste duisternis Matth. 8 : 12, 22 : 13 plaats der eeuwige rampzaligheid).„Rijk der duisternis” drukt uit dat die sfeer een machtsgebied is met organisatie (Col. 1:18 „getrokken uit de macht der duisternis”, Matth. 12:26) waarin de oorsprongen liggen van de geesten die het Koninkrijk Gods tegenstaan, gelijk daarvan in elke eeuw de eigenaardige openbaring gezien wordt, en in deze dagen de droefste verschijnselen worden aanschouwd. De machtssfeer wordt echter een eeuwige gevangenis (Judas: 6).
