Wat oecumenische symbolen zijn, zegt het art. Oecumenische conciliën.
Sinds Alexander van Hales werden in de Roomsche kerk het Apostolicum, het NiceoConstantinopolitanum en het Athanasium voor de drie oecumenische symbolen gehouden. De Luthersche kerk heeft in het Concordiënbuch of Boek van eendracht deze symbolen ook aanvaard, maar nam er bij op1°. de onveranderde Augsburgsche confessie van 1530;
2°. de Apologie van 1531;
3°. de Schmalkaldische artikelen van 1537 ;
4°. den grooten en kleinen Catechismus van Luther van 1529; de Formula concordiae van 1577.
De Roomschen bleven bij de drie reeds genoemde staan. In de Gereformeerde kerken in Nederland hebben de drie oecumenische conciliën ook fundamenteele beteekenis.
Dat blijkt wel uit art. 9 van de Nederlandsche geloofsbelijdenis, waar in het stuk der Drieëenheid gezegd wordt „deze leer van de Heilige Drievuldigheid is altoos bewaard en onderhouden geweest bij de ware kerk van den tijd der Apostelen af tot nu toe tegen de Joden, Mahomedanen en eenige valsche Christenen en ketters als Marcion, Manes, Praxeas, Sabellius, Samosatenus, Arius en andere dergelijke, die met goed recht van de heilige Vaders zijn veroordeeld geweest. Over zulks nemen wij in dit stuk gaarne aan de drie geloofssommen n.m. der Apostelen, van Nicea en Athanasius; insgelijks hetgeen daarvan bij de Oudheid in gelijkvormigheid met deze besloten is.” De Gereformeerde kerken hebben haar geloof nader geformuleerd in de Drie Formulieren van Eenigheid t.w.
1°. de Nederlandsche Geloofsbelijdenis, 1561;
2°. den Heidelbergsche Catechismus, 1563 en
3°. de Leerregels van Dordrecht, 1618 en ’19.
