Oorspronkelijk de naam van de Christenen in het algemeen. Men sprak van een secte der Nazareeën (Hand. 24 : 5).
In de synagoge werden ze onder dezen naam eiken dag driemaal vervloekt. In de tweede plaats komt deze naam voor in den Dialoog van Jason en Papiscus voor Christenen uit de Joden.
In de derde plaats werd de naam Nazareeërs gegeven aan een secte uit deJoden-Christenen,///Êrony/nns (ad Aug. 89), Augustinus (c. Faust 19, 18) en Epifanius (N. 30).
Deze waren zeer Judaïstisch, echter niet zoo zeer als de Ebionieten. Ze traden veel gematigder op.
Ze erkenden, dat Jezus uit Maria geboren was en dat het Woord vleesch geworden was. Zij erkenden ook Paulusalsden Apostel der Heidenen.
Zij achtten zichzelve gebonden aan de ceremonieele wet, maar zij legden die aan de Christenen uit de Heidenen niet op. Langzamerhand scheidden de Nazareeërs zich van de kerk af.
Ze bleven voortbestaan tot in de 5e eeuw, vooral in Palestina en Syrië.
