wordt in het Nieuwe Testament alleen genoemd in Hand. 16 : 7 en 8. De apostel Paulus was met Silas en Timotheus gekomen aan of langs Mysië, en zij trachtten naar of in Bithynië te gaan, maar werden in dat pogen verhinderd door den Heiligen Geest.
Zij gingen daarop Mysië voorbij, en kwamen af te Troas. Wat nu echter dit „aan” of „langs” Mysië, en dit „voorbij” gaan van Mysië precies bedoelt, en hoe wij daar de reisroute van den apostel met de zijnen ons denken moeten, is moeilijk te zeggen, en vormt een punt van geschil tusschen de uitleggers.Dit landschap lag in het Noord-Westen van Klein-Azië, ten Westen en ten Noorden begrensd door de Aegeïsche Zee, de Hellespont en de Propontis, in het Noord-Oosten door Bithynië, in het Zuid-Oosten en Zuiden door Frygië en Lydië. Maar de grenzen tusschen Mysië en Frygië waren onzeker of vaag. Het was een bergachtig landschap. Van de steden van Mysië worden in de Heilige Schrift genoemd Assus (Hand. 20 : 13 en 14), Adramyttium (Hand. 27 : 2) en Troas (Hand. 16 : 8, 11 ; 20:5 en 6; 2 Cor. 2 : 12; 2 Tim. 4: 13), hoewel deze plaats soms niet tot Mysië gerekend wordt. Volgens eene overlevering uit de vierde eeuw zouden Paulus en Silas in Mysië een gemeente gesticht hebben. Deze traditie is echter laat, en schijnt in het licht van Hand. 16 : 7 en 8 niet zeer waarschijnlijk, hoewel toch niet onmogelijk.
Ook maakt een overlevering melding van een Onesiforus, die in dit landschap het Evangelie gepredikt zou hebben, en te Parium onder het proconsulaat van Hadrianus den marteldood gestorven zou zijn. Omstreeks 109—114 n. Chr. moet Hadrianus proconsul van de provincie Azië geweest zijn. Het landschap was verdeeld in Mysia Olympene, in de nabijheid van den Olympus-berg, en in Mysia Pergamene, aan den Calcus. Het landschap was door de Romeinen bij de provincie Azië ingedeeld.
