is naast metafora de tweede vorm van beeldspraak. Ze ontstaat, doordat men een bepaalde zaak altijd in vereeniging vindt met een andere.
Men beziet dus twee dingen met één blik en de naam van dat, wat het meest de aandacht trekt, wordt dan gegeven aan het eerste. Een stationskruier b.v. draagt gemeenlijk een witte kiel.
Die kruier en zijn witte kiel ziet men steeds te samen. Noemt men nu dien kruier naar zijn witte kiel: een witkiel, dan spreekt men overdrachtelijk en gebruikt de metonymia.
