(1808—1869), geboren te Rome, werd in 1831 priester, in 1834 professor in de theologie te Genua. In 1837 werd hij naar Rome geroepen.
In 1840 pastoor van de kerk Maddalena alla Rotonda. Nadat hij den Bijbel en vele protestantsche schrijvers, die hij terwille van den index had moeten lezen, bestudeerd had, ging hij minder voor de Roomsche kerk gevoelen.
In September 1847 verliet hij de Roomsche kerk en vluchtte naar Malta en 1850 kwam hij in Genève. In 1853 werd hij predikant in Torre Pelice bij de Waldenzen en daarna werd hij als evangelist naar Turijn gezonden.
In de gemeente der Waldenzen ontstond in die stad onder invloed der Darbysten een scheuring. Sanctis ging aan de zijde staan van de nieuw gestichte Chiese libere Italianae.
Daar velen in deze gemeente vijandig stonden tegenover de Waldenzen, keerde Sanctis weder tot de Waldenzen terug, die hem benoemden aan hun theologische school in Florence als hoogleeraar in de practische theologie. Hij schreef veel tegen Rome’s leer en kerkinrichting o.a.Romapapak; Iiprimato del Papa; II purgatorio; La Messa.
