of ketting is de naam, dien men geeft aan een reeks van door elkander gesmeede metalen ringvormige schakels, die zich ten opzichte van elkander kunnen bewegen. Ketens van edel metaal worden gebezigd als sieraad, ijzeren of koperen ketenen dienen tot het bevestigen of hijschen van zware voorwerpen, in de oudheid ook om gevangenen te binden, gelijk nog immer koperen boeien in gebruik zijn.
In de Heilige Schrift wordt gesproken van gouden ketenen voor vrouwen (Ezech. 16 : 11 enz.), als eereteekens voor mannen (Gen. 41 : 42). Ook de borstlap van den hoogepriester werd met ketentjes vastgemaakt.
Dan komt in Oud en Nieuw Testament telkens het binden en tevens bezwaren van gevangenen met kettingen voor (Jerem. 40 : 1, 4; Hand. 12 : 6, 7; Ef. 6 : 20 enz.). Men kan zeggen, dat gevangenen vrij geregeld aan de handen en soms ook aan de voeten geketend werden.
Ook bezetenen bond men met ketenen (Marc. 5 : 3, 4 enz.). Zoo is het te begrijpen, dat keten in de Schrift als beeld van het onafscheidelijke of van zwaren druk voorkomt (Ps. 73 : 6 ; Ezech. 7 : 23).
