is een woord, dat in onze Statenvertaling niet voorkomt, maar dat in het kerkelijk en theologisch spraakgebruik niet zelden gebruikt wordt om aan te duiden de betaling van Christus voor de zonden. Het heeft dezelfde beteekenis als voldoening of satisfactie.
Zoo vindt men het o.a. in antwoord 160 van den Heidelbergschen Catechismus (waar het Latijn satisfactio heeft), met verwijzing naar 1 Joh. 2:2.
