Als de Heilige Schrift van geduld spreekt, dan ligt daar gewoonlijk aan ten grondslag de gedachte van verdragen, met name van verdrukking, vervolging en tegenspoeden. Het ziet op het uithouden van moeite en verdriet, en wordt ook met lijdzaamheid verwisseld.
Ook wordt gesproken van het geduld Gods, waaronder zijn lankmoedigheid wordt verstaan in het verdragen van de „vaten der toorns” (Rom. 9 : 22) en van zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen (Luc. 18: 7). God leert ons geduldig te zijn door de verdrukking die Hij ons toezendt, en leidt zoo tot de ervaring van Zijn genadige gemeenschap, die op de volkomen heerlijkheid doet hopen (Rom. 5 : 3, 4).
