Theologisch doctor en predikant te Bremen, geboren 4 Augustus 1793, overleden 5 Mei 1865, behoorde tot de mannen van Gereformeerden huize, die in de eerste helft der negentiende eeuw in Duitschland optraden als verdedigers der oude waarheid en predikers van een nieuw geloofsleven. Wichern verklaart, nooit zóó het Evangelie te hebben hooren verkondigen als Mallet het deed.
Beslist, krachtig, met heilig vuur en innige liefde. Hij versmaadde het een kanselredenaar te heeten, hoewel hij een der eersten was; slechts getuige der waarheid wilde hij zijn.
Zeldzame gaven sierden hem : rijkdom van gedachten, helderheid van oordeel, schitterende fantasie en veelzijdige ontwikkeling. En al deze gaven waren gesteld in den dienst van Christus, van wien hij getuigde met kracht van overtuiging en in blijmoedig geloof,door woord en pen en filantropischen arbeid.
Kinderlijk eenvoudig, beminnelijk in den omgang, eerlijk en trouw, wist hij tevens met heldenmoed het zwaard des Geestes te voeren tegen de zonde en het ongeloof; en in zijn schriftelijken strijd voor de waarheid der goddelijke openbaring in Christus hanteerde hij met goed gevolg elk eerlijk wapen, ook dat van humor en satyre. Hij heeft daarover de smaadheid van Christus gedragen, maar ook in alles de liefde van Christus genoten.
