I. Eugenius vun Karthago, 480— 505, bisschop onder de regeering van den ariaanschen Vandalenkoning Hunnerich, die de Catholieke partij hevig vervolgde.
Toen een door den koning samengeroepen godsdienstgesprek in Karthago op tyrannieke wijze door de Arianen geleid werd, overhandigden de Catholieke bisschoppen den koning een door Eugenius opgestelde geloofsbelijdenis. Gevolg daarvan was dat de vervolging bij vernieuwing heftig uitbrak, zoodat Eugenius met de overige bisschoppen verbannen werd.
Na den dood van Hunnerich (486) mocht Eugenius onder diens opvolger Gunthamund terugkeeren, maar werd na diens dood (496) door diens opvolger Thrasamund opnieuw verbannen, en stierf 505 te Albi in Gallie.II. Eugenius van Seleucie, bisschop aldaar omstreeks het midden van de 6e eeuw, aanhanger van de tritheïstische godsleer van johannes Philoponus.
III en IV. Eugenius van Toledo, twee aartsbisschoppen aldaar, tijdens het midden der 7e eeuw. Eugenius I leidde de 5e Synode van Toledo 636, en stierf 647. Eugenius II zijn opvolger, de 9e en 10e in 655 en 656. Hij stierf 658. Onder zijn werken bevindt zich een bewerking van het duistere gedicht van Drakontius van Toledo over de Schepping (het Hexaëmeron) en de satisfactie.
