De grootste redenaar en dichter der Syrische kerk, en de voornaamste kerkleeraar in Syrië in de 4e eeuw, geboren te Nisibis in Mesopotamië. Hij ontving onderricht van bisschop Jacob te Nisibis, en werd later leeraar aan de bisschoppelijke school te Nisibis.
Toen keizer Jovinianus in 363 Nisibis aan de Perzen overgaf, ging Efraïm naar Edessa. Daar woonde hij als een kluizenaar in een hol bij de stad, studeerde en schreef boeken onder bidden en vasten.
Hij trad dikwerf als boetprediker op tegen de afgoderij en ketterijen. Hij moet eens een lange reis gemaakt hebben naar de kluizenaars in Egypte en naar Basilius, bisschop in Cesarea.
Hij stierf in hoogen ouderdom 378.Efraïm is een zeer vruchtbare schrijver geweest. Hij schreef in het Syrisch. Hij wordt „profeta Syrorum”d.i. profeet der Syriërs genoemd. Efraïm liet vele commentaren na, die meer practisch dan wetenschappelijk zijn; ook zijn er van zijn hand enkele redevoeringen, waaronder 56 tegen de ketters. Daarenboven vervaardigde hij vele schoone kerkliederen, warm van toon en schoon van vorm. Bekend is zijn naam in de theologische wereld door den Codex C. d. i. Codex regius of Codex Efraïm, een codex van het Nieuwe Testament uit de 5e eeuw, waarover heen later in de 12e en 13e eeuw ascetische geschriften geschreven zijn, die echter verwijderd werden.
