Geboren te Parijs 1815, overleden 1889, in Engeland opgevoed en daar door de Opwekking aangegrepen, werd in 1846 hoogleeraar aan de Theologische School te Genève. Hij maakte ongeveer alle godsdienstige richtingen in zijneigen geestesleven door.
Onder den invloed eenerzijds van Vinet, anderzijds van Hegel en de Tübinger School, werd hij van beslist orthodox geheel ongeloovig of liever een volslagen twijfelaar. Eerst schreef hij zulke schoone Christelijke liederen, dat er zelfs één van, Je suis a toi, in een Fransch gezangboek voor kerkelijk gebruik werd opgenomen, maar in 1864 zei hij de theologie vaarwel en wijdde zich geheel aan de letterkunde en de journalistiek.
Toen hij zijn droevig merkwaardig leven eens overzag met al zijn schommeling en afglijding al verder, riep hij in een oogenblik van zieleweemoed uit: „Daar is maar één ketterij, en dat is de loochening der zonde.”
