was de laatste koning der Longobarden. In 757 kwam hij met de hulp van paus Stefanus II op den troon.
Hij beloofde den paus voor diens hulp groote schenkingen. Na den dood van den paus zocht hij zich aan zijn verplichtingen te onttrekken en zelfs, wat de paus reeds bezat, aan zich te trekken.
Hieruit ontstonden zeer ernstige verwikkelingen met den Roomsche stoel, waardoor de hulp van Karel den Groote werd ingeroepen. Deze verstiet in 771 na een korte echtverbintenis zijn gemalin Desiderata, de zuster van Desiderius.
Uit wraak over deze daad nam Desiderius de door Karel den Groote van den troon uitgesloten zonen van zijn broeder Karloman zeer gastvrij op in Pavia en hij eischte zelfs van paus Hadrianus I, dat deze die zonen zou kronen. Toen deze weigerde aan dit verzoek te voldoen, verklaarde Desiderius den paus den oorlog.
Hadrianus riep de hulp in van Karel den Groote en deze maakte door een korten maar schitterenden veldtocht tegen de Longobarden in 774 een einde aan hun rijk. Desiderius werd gevangen genomen, naar Luik gevoerd en stierf in het klooster Corbie.
