Een Christen uit de Joden uit Alexandrië, heeft aan het einde der apostolische eeuw den overgang van het Judaïsme tot de Heidensche gnosis bewerkt. Hij leerde, dat de wereld geschapen was door een God, die verre afstond van het hoogste Wezen.
Deze was de God der Joden en het hoofd der lagere engelen. Jezus was volgens hem de zoon van Jozef en Maria.
Bij den doop verbond zich met dezen Jezus de Aeoon Christus, waardoor Jezus wonderen kon doen. Maar bij het lijden is die goddelijke Aeoon weder van Jezus gescheiden, zoodat de mensch Jezus geleden heeft.
Het gereinigde Mozaïsme is volgens Cerinthus hetzelfde als het Christendom. Hij verwachtte, zooals bijna alle Joden-Christenen, het duizendjarig rijk.
Dat de Apostel Johannes dezen man gekend en zelfs ontmoet heeft, zooals Polycarpus, een tijdgenoot van Johannes mededeelt, is niet zeker. Wel mag als zeker aangenomen worden, dat Johannes in zijn Evangelie en in zijn brieven (voornamelijk de eerste brief) Cerinthus bestrijdt.
