De bezweerder wordt door Mozes in een adem genoemd met den duivelskunstenaar en met dien, die de dooden vraagt. Deze practijken waren in Israël verboden; zij behoorden tot de gruwelen der Kanaanieten (Deut. 18 : 9 v.v.).
Toch werden zij wel uitgeoefend in Israël. Men meende met behulp van tooverformules iets buitengewoons tot stand te kunnen brengen: ziekten genezen, duivelen uitbannen, rampen voorkomen en dergelijke.
De Prediker zegt: indien de slang gebeten heeft, eer de bezwering is geschied, dan is er geen nuttigheid voor den allerwelsprekendsten bezweerder (Pred. 10 : 11). Jesaja noemt hem eveneens in een adem met de waarzeggers en duivelskunstenaars (Jes. 19 : 3).
Hij vermaant Israël toch af te laten van zijn bezweringen, „waarin het gearbeid heeft van zijn jeugd af” (Jes. 47 : 12).
