I. Een van de laatste plaatsen welke de Israëlieten aandeden aan de Noordelijke grens van Moab (Num. 23 : 16).
Het is door Luther overgezet als „bron” en in onze Staten-overzetting wordt het vertaald door „put”. Aan deze plaats is de herinnering verbonden van een lied, dat in onzen Bijbel aldus overgezet wordt:Spring op gij put, Zing daarvan bij beurte!
Gij put, dien de vorsten gegraven hebben, Dien de edelen des volks gedolven hebben, Met den scepter, met den veldheersstaf.
Misschien is deze bron dezelfde als de bron Elim (bron der helden) (Jes. 15 : 8).
II. Een overigens onbekende plaats in Richt. 9 : 21.
