Barrevoets liepen in Israël alleen de armen. Overigens liep men barrevoets als een teeken van rouw (2Sam. 15:30).
Voorts ging men barrevoets, als men een heilige plaats betrad (Ex. 3:5; Jos. 5 : 15). Uit deze gewoonte stamt wellicht de Joodsche overlevering, dat ook de priesters barrevoets in tabernakel en tempel moesten verschijnen.
Dit wordt echter in de Mozaïsche wet nergens voorgeschreven. De profeet Jesaja moest (20 : 2) drie jaren lang barrevoets en naakt, d. i. zonder bovenkleed, gaan, en door deze zinnebeeldige handeling te kennen geven, dat de Egyptenaren en Ethiopiërs, waarop zich Juda verliet, na drie jaren te zamen als gevangenen naar Assyrië zouden moeten heengaan.
Barrevoeter (Deut. 25 : 9, 10 vgl. Ruth 4 : 7) was een scheldnaam, welke dengene werd gegeven, die geen zaad wilde verwekken voor zijn kinderloos gestorven broeder.
De schoonzuster trok den oudsten een schoen, het zinnebeeld der heerschappij (Ps. 60 : 10; 108 : 10), uit.
